domingo, 3 de julio de 2011

El parador.


No el Parador de Turismo, sinó más bien el lugar de parada de carruajes que había en la Plaza de la Estrella, cuando en la Pontevedra de la segunda década del siglo XX apenas existían los coches, y los transportes eran tirados por animales. Los soportales de lo que hoy conocemos como Bar Carabela, antiguamente era la parada habilitada para los transportes de animales y lugar de reunión de los coches de alquiler. Era donde se hacía el relevo de los troncos de caballos, y donde los viajeros hacian parada y fonda para continuar con sus viajes, utilizando los coches de caballos, o pesados carromatos tirados por mulas. Desde hace muchos años el espacio público de la Plaza de la Estrella, que era una continuación de la Herrería, donde estuvo también el estudio de fotografía "La Madrileña" de F. Zagala, autor de estas dos bellas imágenes, está inundado por mesas y sillas en la famosa terraza del Carabela.



3 comentarios:

  1. Bemerllo, leva coidado co carriño (aínda que sexan dúas vacas, ou parecen)/que pode cair tumbado no goio dun tremesiño.....
    Parece que xa falta menos pra se materializaren presencias como as da foto na nosa vila, en retorno constante...

    Outro gran testimonio.
    Eu lembro aínda unha aparición case fantasmal, polo inesperada, na rúa da Oliva, despois das dez da noite, antre os anos 1952 e 57, a miña época de cantor na Polifónica.
    Eramos os últimos en sair catro ou cinco cantores que viviamos pola parte baixa da cidade, antre eles o Director, D Antonio Iglesias Vilarelle, cando de súpeto oimos o chirriar dun carro, como o da foto, talvez máis grande, que entraba procedente da rúa Salvador Moreno e praza de San Xosé.
    Unha moza garrida, coa aguillada ó lombo, conducía o carro de bois, marelos ambos, ateigado de feno..
    Foi o momento no que Iglesias, emocionado, dixo: ¡Aínda hai raza!.

    ResponderEliminar
  2. Hay que reconocer que el casco antiguo de Pontevedra ha mejorado mucho.

    SOUSA-POZA.

    ResponderEliminar
  3. En pavimento non ten precisamente mellorado.
    Os únicos traballos decentes foron os controlados por Teresa Casal, que tamén meteu a pata: Deserto de pedra de Santa María; o Campillo como gran gehena; a praza da Castaña, que non é praza.
    Poderíanse decir moitas cousas.

    ResponderEliminar